Gece yarısında gelen bu gülme sesi, içimde bir fırtına kopardı. Gözlerim kapıya kilitlenmiş, ayaklarım gitmekle kalmak arasında kararsızdı. İçimdeki korku ve merak, beni yavaşça merdivenlere yönlendirdi. Elimi korkuluklara sıkıca bastırarak sessizce aşağı indim. Merdivenlerden inerken ayak seslerim duyulmasın diye nefesimi bile tutuyordum. Sesler, yardımcı kadının odasından geliyordu. Gülüşmeler artık alçak sesle konuşmalara dönüşmüştü. Kapının önüne geldiğimde, kalbim deli gibi atıyordu. İçeri girmek mi, yoksa geri dönmek mi gerektiğini bilmiyordum. Ama merak ağır bastı. Kapının hafifçe aralık olduğunu fark ettim. Derin bir nefes alarak aralıktan baktım. İçeride eşim ve yardımcı kadın vardı.
Devamı diğer sayfadadır.
